خستگـــی را تـــو به خاطـــر مسپـــار... کـــه افــــق نزدیــــک است ... و خدایــــی بیـــــــدار ... کـــه تـــو را مــــی بیـنــد ... و به عشـق تـو همه حادثه هــا مـی چینــد ... کـــه تـــو یــــادش افتـــــی! و بدانـــــی کــــه همه بـــخـشـش از اوســت... و همینــــــش کافیـــــست ...