هم سفر بهشـت

خستگـــی را تـــو به خاطـــر مسپـــار...
کـــه افــــق نزدیــــک است ...
و خدایــــی بیـــــــدار ...
کـــه تـــو را مــــی بیـنــد ...
و به عشـق تـو همه حادثه هــا مـی چینــد ...
کـــه تـــو یــــادش افتـــــی!
و بدانـــــی کــــه همه بـــخـشـش از اوســت...
و همینــــــش کافیـــــست ...